Bezield Verband Utrecht, een samenwerking van een aantal parochies uit Utrecht en omgeving, heeft op 19 januari 2013 een grote bijeenkomst gehouden naar aanleiding van de gedwongen grootschalige parochiefusies van het aartsbisdom. Daar is opgeroepen tot verzet tegen deze fusies en daarbij als eerste stap gevraagd dat geloofsgemeenschappen hun kernwaarden formuleren. Als voorbeeld hierbij die van de parochie van Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand te Bilthoven die eind 2012 door 600 parochianen onderschreven is.

Kernwaarden die de eigenheid en identiteit van onze gemeenschap bepalen

Wij zijn mensen die in de naam van Vader en Zoon en Heilige Geest met elkaar een gemeenschap vormen die geworteld en gevormd is in de katholieke traditie en deel uitmaakt van het aartsbisdom Utrecht en de wereldkerk, maar die ook samen wil werken met de andere christelijke kerken om zo uiting te geven aan de opdracht van de Heer: "Mogen allen één zijn". 

We leven vanuit de bijbel en worden met name geïnspireerd door de goede boodschap van Jezus van Nazareth en door zijn persoon en hebben een open oog voor de tekenen en noden van deze tijd. 

Wij vormen een gemeenschap waarvoor toegewijd zijn even belangrijk is als gewijd zijn. Waar mensen zich thuis en geborgen voelen, en waar ze saamhorigheid, gelijkwaardig­heid, respect en zorg kunnen ervaren. Die oprechtheid evenzeer van belang vindt als kerkelijke rechtsgeldigheid en die recht doen aan mensen evenzeer belangrijk vindt als recht in de leer zijn. Die liever in gesprek gaat dan een leer opgelegd te krijgen en te moeten verkondigen. Met een gezamenlijke verantwoordelijkheid van binnen uit, met ruimte voor verscheidenheid en verandering, op grond van spelregels met een eigentijds karakter en een bereidheid tot het sluiten van compromissen. Die aandacht heeft voor het religieuze besef van mensen, dat zij deel hebben aan het wonder dat leven heet. Die gelooft dat aandacht voor het religieuze mede voortkomt uit aandacht voor elkaar, door te ontvangen en ontvangen te worden, elkaar te ontmoeten van hart tot hart, te ontdekken van waaruit men leeft, zich aan elkaar te ontwikkelen, gastvrij, uitnodigend, inspirerend. Zo willen wij verbonden zijn, in eenheid met elkaar, met het leven en met onszelf, door stil te staan bij het mooie in het alledaagse, de kostbaarheid van het kwetsbare, het betekenisvolle van nieuw leven, de liefde tussen mensen en de pijn bij verlies en heen­gaan. 

Wij willen midden in de wereld staan en daar deel van uitmaken, en opkomen voor de zwakkeren en kwetsbaren in de samenleving. We willen werken aan de instandhouding en ontwikkeling van onze gemeenschap, voortbouwend op de lokale traditie van tientallen jaren kerkelijke presentie op deze plaats. Wij willen dat ook tot uitdrukking brengen in de vormgeving van onze vieringen, met betrokkenheid van leken, ook bij catechese, pastorale zorg en verkondiging. Waarbij toenemende ervaring en inhoudelijke groei van lekenvoorgangers een kostbare verworvenheid is van onze gemeenschappen. Bovendien wordt zo de verminderende beschikbaarheid van priesters steeds beter opgevangen. 

Heel dierbaar is ons het Tweede Vaticaans Concilie dat een poging deed de kerken bij de tijd te brengen, dat de wereldwijde kerk, hiërarchie én Volk Gods, de opdracht gaf de liturgie te hervormen, en dat uitdrukkelijk stelde dat de kerk zich altijd moet vernieuwen: ecclesia semper renovanda (er staat niet: restauranda).