Brief aan de Congregatie voor de Geloofsleer van het Vaticaan

Uw brief van 21 oktober 2008, die me 30 dagen de tijd gaf om mijn overtuiging en publieke verklaringen ter ondersteuning van het wijden van vrouwen in onze kerk te herroepen, omdat ik anders geëxcommuniceerd zou worden, heeft mij veel verdriet gedaan.

Ik ben al 36 jaar katholiek priester en heb een diep gevoelde liefde voor mijn kerk en mijn geestelijk ambt. Als jonge man in militaire dienst voelde ik dat God mij tot het priesterschap riep. Ik ging studeren bij de Maryknoll congregatie en werd priester gewijd in 1972. In de loop van de jaren heb ik een aantal vrouwen in onze Kerk ontmoet die, net als ik, zich door God tot het priesterschap geroepen voelen. U, onze kerkleiders in het Vaticaan, leert ons dat vrouwen niet gewijd kunnen worden.

Met verschuldigde eerbied: ik geloof dat de leer van onze katholieke kerk op dit punt onjuist is en bij kritisch onderzoek niet overeind blijft. Een rapport uit 1976 van de Pauselijke Bijbelcommissie steunt het onderzoek van bijbelgeleerden, canonisten en veel geloofsgetrouwe katholieken die de Schrift hebben bestudeerd en gewogen en die tot de conclusie zijn gekomen dat er geen rechtvaardiging in de bijbel te vinden is om vrouwen uit te sluiten van het priesterschap.

Als gelovigen verklaren wij dat de roeping tot het priesterschap van God komt. Wij verklaren dat God de bron van het leven is en mensen, mannen en vrouwen, heeft geschapen als gelijk en evenwaardig. De leer van de huidige katholieke kerk betreffende de wijding van vrouwen houdt in dat onze liefhebbende en almachtige God, schepper van hemel en aarde, op de een of andere manier een vrouw niet in staat kan stellen priester te worden. Vrouwen in onze kerk vertellen ons dat God hen roept tot het priesterschap. Wie zijn wij om als mannen tegen vrouwen te zeggen: “Onze roeping is wettig, die van jullie niet”. Wie zijn wij om ons met Gods roepen te bemoeien? Seksisme is, net als racisme, een zonde. En hoe hard of hoe lang we misschien ook proberen discriminatie te rechtvaardigen, per slot van rekening is discriminatie altijd immoreel.

Honderden katholieke kerken in de Verenigde Staten sluiten hun deuren wegens een gebrek aan priesters. Toch zijn er honderden toegewijde en profetische vrouwen die ons vertellen dat God hen roept om onze kerk als priesters te dienen. Als we een levende, gezonde kerk willen hebben, geworteld in de leer van onze Verlosser, hebben we het geloof, de wijsheid, de ervaring, de moed en het mededogen van vrouwelijke priesters nodig.

Het geweten is iets erg heiligs. Het geweten geeft ons inzicht in wat goed of fout is en spoort ons aan het goede te doen. Het is het geweten dat Franz Jägerstätter, een eenvoudige Oostenrijkse boer, echtgenoot en vader van vier jonge kinderen, ertoe aanzette te weigeren dienst te nemen in het leger van Hitler, wat tot zijn executie leidde. Het is het geweten dat Rosa Parks ertoe aanzette te zeggen dat ze niet langer achterin de bus kon zitten. Het is het geweten dat vrouwen in onze kerk aanzet te zeggen dat ze hun roeping tot het priesterschap door God niet kunnen verzwijgen en ontkennen. Het is het geweten dat mijn dierbare moeder en vader, nu 95, ertoe aanzette er altijd naar te streven de juiste dingen te doen als gelovige katholieken die vier kinderen groot brengen. Na veel bidden, overwegen en oordelen is het mijn geweten dat mij aanzet het juiste te doen. Ik kan mijn geloof en openlijke verklaringen die de wijding van vrouwen in onze Kerk ondersteunen, niet herroepen.

Werken en vechten voor vrede en gerechtigheid zijn een integraal deel van ons geloof. Om die reden spreek ik me uit tegen de oorlog in Irak. Om die reden spreek ik mij al achttien jaar uit tegen de wreedheden en het lijden, veroorzaakt door de School of the Americans (SOA). Toen ik acht jaar geleden voor een conferentie over vrede en gerechtigheid in Rome was, kreeg ik een uitnodiging om op de Vaticaanse Radio over de SOA te spreken. Ik zei tijdens het interview dat het voor mij onmogelijk was het onrecht van de SOA aan te pakken en het stilzwijgen te bewaren over het onrecht in mijn Kerk. Aan het eind van mijn interview zei ik: “Er zal in de katholieke kerk nooit rechtvaardigheid zijn totdat vrouwen gewijd kunnen worden”. Ik blijf me inzetten voor deze overtuiging.

Een volledig mannelijke geestelijkheid impliceert dat mannen waardig zijn voor het katholieke priesterschap, maar de vrouwen niet. Volgens USA TODAY (28 februari 2008) zijn er alleen al in de Verenigde Staten bijna 5.000 katholieke priesters die meer dan 12.000 kinderen seksueel misbruikt hebben. Veel bisschoppen die van het misbruik op de hoogte waren, hebben er het zwijgen toe gedaan. Deze priesters en bisschoppen zijn niet geëxcommuniceerd. Maar toch zijn de vrouwen in onze Kerk die door God geroepen en gewijd zijn om Gods volk te dienen, en de priesters en de bisschoppen die hen steunen, geëxcommuniceerd.

Zwijgen is de stem van medeplichtigheid. Daarom doe ik een beroep op alle katholieken, medepriesters, bisschoppen, Paus Benedictus XVI en alle kerkleiders in het Vaticaan, zich luid uit te spreken tegen deze onrechtvaardigheid van de uitsluiting van vrouwen van het priesterschap. Aartsbisschop Oscar Romero van El Salvador werd vermoord om zijn verdediging van de onderdrukten. Hij zei: “Laten zij die een stem hebben, opkomen voor hen die geen stem hebben”. Onze liefdevolle God heeft ons een stem gegeven. Laten we duidelijk en onversaagd spreken en in solidariteit optrekken, zoals Jezus dat deed, met de vrouwen in onze kerk die door God geroepen worden tot het priesterschap.

In Vrede en Gerechtigheid,

Roy Bourgeois, MM.

Maryknoll priester Roy Bourgeois is een Noord-Amerikaanse gewetensbezwaarde die vier jaar in de gevangenis heeft gezeten vanwege zijn beweging voor de sluiting van de School of the Americas Watch (SOA). De SOA is een Amerikaanse militaire opleidingsschool voor Latijns-Amerikaanse soldaten. Hij heeft op 9 augustus 2008 gepreekt bij de wijding van Janice Sevre-Duszynska, theologe en activiste, hetgeen hem op een dreiging van het Vaticaan kwam te staan om geëxcommuniceerd te worden. "Is hij geëxcommuniceerd?" Het antwoord schijnt te zijn: "nog niet." Bourgeois zegt: "Ik ben nog steeds een katholiek priester en als zodanig erkend."