4/6/08
Meditatieve vieringen Nicolaas & Monica parochie
We zijn in de Nicolaas & Monica parochie bezig met het zoeken naar andere manieren van kerkdiensten dan de 'standaarddiensten' op zondagochtend. We willen zoeken naar een vorm die dichter staat bij wat ons dagelijks beweegt en die meer aansluit bij de behoeftes van deze tijd. Die vorm heb je niet zomaar gevonden. We zijn ermee aan het experimenteren.
Per viering staan we stil bij een thema dat we zelf uitkiezen of bedenken. Rond dat thema bereiden we met een vaste, kleine groep (5/6) mensen de vieringen voor. We zoeken naar symbolen die bij het thema passen en naar manieren om mensen erbij te betrekken.
De een houdt zich bezig met het bedenken van een overweging bij een lezing die past bij het gekozen thema. De ander buigt zich over de voorbeden. Weer een ander zorgt voor een passende inleiding, voor liederen enzovoort. Na een paar keer hadden we eigenlijk een vaste structuur gevonden, die we goed als kapstok kunnen gebruiken om per thema andere jassen aan op te hangen.
Ik zorg voor de videobeelden die we tijdens de viering projecteren. Beelden opgenomen in de natuur en in de stad om zo de wereld om ons heen de kerk in te halen. Als de beelden er zijn monteer ik ze aan elkaar en kies ik samen met mijn vader, die ook in de voorbereidingsgroep zit, muziek uit die wij erbij vinden passen. Muziek die ons, in combinatie met de beelden, nog meer aanzet tot nadenken, contemplatie en meditatie.
Dat is een spannend terrein, onze muziekkeuze wordt niet altijd door iedereen gewaardeerd, vooral voor de oudere, grijzere generatie is het soms een beetje wennen. Aan de andere kant is dit een manier om meer jongere mensen aan te spreken en te raken met de vieringen. Een popsong die men kende van een televisie commercial krijgt ineens een hele andere lading als ze gecombineerd wordt met hele andere beelden.
De meest recente viering was 3 mei. We hebben toen stilgestaan bij het thema Vrijheid, ‘Je bent geroepen om vrij te zijn’. Een van ons had een bol gemaakt van kippengaas en prikkeldraad waar we allemaal omheen zaten. Op een bepaald moment in de viering mocht iedereen een tulp in deze bol steken met een eigen intentie/gedachte daarbij. Een symbool van gevangen zijn en geweld werd zo een symbool van hoop en leven.
De inleiding, overweging, videobeelden, liederen en voorbeden die we met elkaar deelden, gaven hele diverse beelden van de betekenis van Vrijheid.
Uit de ervaring blijkt dat er, naast de parochianen, mensen komen die niet verbonden zijn met het instituut kerk maar wel zoekende zijn naar zingeving. Na afloop van de vieringen drinken we in de kerkzaal koffie en thee met elkaar om na te praten over de viering en elkaar te ontmoeten en krijgen we over het algemeen positieve en opbouwende respons van de bezoekers.
Onze ervaring is dat deze wijze van ermee bezig zijn ons prikkelt, waardoor wij dichter bij ons zelf komen. In ieder geval het verrijkt ons.
Zinzi Rozema, namens de projectgroep (nog zonder eigen naam).
Zinzi Rozema (22 j.) is parochiaan van de Nicolaas en Monica parochie te Utrecht.Reactie plaatsen
Reglement
- Alle reacties worden vóór publicatie door de redactie beoordeeld. Wij behouden ons het recht voor reacties te weigeren of in te korten zonder opgaaf van redenen.
- Een inzending mag maximaal 1000 tekens bevatten en moet goed leesbaar zijn.
- Lees andere inzendingen zodat u in uw reactie niet in herhaling vervalt maar nieuwe argumenten geeft. De reactie moet inhoudelijk zijn en iets waardevols toevoegen aan het artikel. Dus bijvoorbeeld geen agressief taalgebruik.
