23/9/11
Zondagse vieringen in de Dominicuskerk te Amsterdam
Serie oktober – november 2011
Het hoge Woord
Geloven in het spoor van Mozes en de Profeten
De bijbel is voor veel mensen nog altijd een gesloten boek. In hun kindertijd en jeugd hebben zij misschien genoeg – of waarschijnlijk te veel – uit die bijbel gehoord, en er zullen heel wat mensen zijn die na deze periode die bijbel hebben dichtgeslagen en er nooit meer in zijn gedoken. Er is daardoor zelfs bij sommigen een anti-bijbel-syndroom ontstaan, waarin men een soort weerzin heeft om van en vooral uit dat verhaal te horen.
Desondanks is en blijft die bijbel het verhaal aller verhalen. In de grond van de zaak is die bijbel de enige reden, waarom mensen zondag aan zondag samenkomen om uit dat boek te luisteren en ervan zinvol te kunnen leven. Zonder die bijbel zou zo’n samenkomst eigenlijk bloedeloos zijn.
In het komende preekseizoen zal het eerste en grondleggende verhaal uit die bijbel van a tot z worden overwogen, waarbij de vraag telkens weer zal zijn: wat moeten wij (nog) met dit verhaal? wat heeft het (nog) met ons te maken? De titel van die grote serie diensten is: Het hoge Woord. Immers: het hoge woord is eindelijk gesproken. Het is zelfs te lezen en te overwegen.
De zondagen waarop dit gaat gebeuren beginnen op 2 oktober en lopen door tot en met Pinksteren van het volgend jaar. Na iedere zondagsdienst wordt in die periode een leerhuis gehouden in de pastorie, waarin de tekst van die zondag uitvoeriger en grondiger wordt toegelicht en besproken. Die leerhuizen, elke zondag na de dienst, zijn toegankelijk voor iedereen die daar belangstelling voor heeft, en worden als regel geleid door degene die in de dienst de overweging heeft gehouden. Aanmelding daarvoor is niet nodig.
zondag 2 oktober “En dit zijn de namen”
Deze dienst is de opmaat en de ouverture van Het hoge Woord: waar komt dit woord vandaan en tot wie wordt het gesproken? Het verhaal begint met een schets van de mensheid en de gemeenschap aan wie het woord gericht zal worden, waarom en door wie. De mensheid, dat zijn de nakomelingen van Jakob, onderdrukt en geteisterd in het land van onmenselijkheid, dat hier Egypte heet, dat wil zeggen: Miszraïm, land van repressie en vervolging, beeld en live-opname van alle ongenadigheid, waar en wanneer ook ter wereld. Die mensheid van toen en van nu kreunt en jammert en roept om god en zijn heiligen, eindeloos en onophoudelijk: wie zal hen horen, is er nog hoop op een toekomst? En waar dan?
Lezing: Exodus 1,1-22
Overweging: Jan Nieuwenhuis
zondag 9 oktober God hoorde
Bij een doornstruik – dat is ieder brandhaard in de wereld of in ieders eigen leven – kan een bevrijdend inzicht doorbreken. Voor Mozes en velen na hem kreeg die bevrijdende stem een naam: Ik ben Die zal zijn. Die godsnaam onthult de betekenis van een levende God, die even ongrijpbaar ia als die naam, en toch dichterbij dan een uitstaande belofte alleen.
Lezing: Exodus 2,23-3,14
Overweging: Mirjam Wolthuis
zondag 16oktober Geloven als vertrouwen
Als autonome en zelf beschikkende mensen kunnen we haast niets anders: we willen eerst weten waaraan of aan wie we ons binden; pas dan zullen we het misschien doen.
In het verhaal van vandaag gaat het anders. Het volk Israël heeft drie maanden woestijntocht achter de rug. Schoorvoetend en morrend van honger en dorst is het aangekomen aan de voet van de berg Sinaï.
Het verhaal laat ons zien dat er zo iets bestaat als een fundamenttel vertrouwen dat niet blind is, een weten van God als betrouwbare bondgenoot. Dit maakt dat het volk kan beloven: “Alles wat de Levende gesproken heeft, wij zullen het doen”. Maar kunnen wij dat nog zo ervaren en verstaan, en hoe dan?Lezing: Exodus 19,1-29
Overweging: Germain Creyghton
zondag 23 oktober Ons geheim
Geloven is leven in relatie. Ik ben van een ander en leef voor een ander. Geloven gaat op de wijze van liefhebben. Dit verbondsgeheim werd in een kist bewaard in het Heilige der heilige van de tempel van Jeruzalem. Tot de verwoesting van Jeruzalem door de Babyloniërs in 586 vóór Christus. Deze tien woorden zijn bewaard gebleven en vormen het hart van het verbond. Tien vingerwijzingen naar leven uit God en met elkaar in goed samenleven. Kunnen wij in deze tot geboden verstarde zinnen opnieuw het appèl van de Verborgene horen dat spreekt tot ons hart, ons hoofd en onze handen?
Lezing: Exodus 20
Overweging: André Wesche
zondag 30 oktober Allerzielen
We komen hier vandaag voor de mensen die er niet meer zijn; we dragen ze mee in ons hoofd en hart. Een naam op het kleed, een sterretje aan het plafond of alle kaarsen die we samen aansteken, Allerzielen.
Voor welke zielen komen we hier nu? Om de mensen die wij verloren hebben maar ook om onszelf. Als balsem voor onze eigen ziel. En terwijl we moeten leven met en in gemis, leven degenen die ons ontvallen zijn ook voort.
Vandaar een dienst over leven en niet-leven, over de zielen en namen die wij gedenken en over onze eigen naam.Lezing: Matteüs 28, 1-10
Overweging: Claartje Kruijff
zondag 6 november Opgetild uit waren - doopdienst
Mozes wordt geboren. Zijn geboorte is als alle geboorten van bijzondere personen in de Schrift: het is een geboorte tegen de verdrukking in, tegen alle logica in: hij wordt opgetild uit het water van de Nijl, waarin hij eigenlijk had moeten verdrinken. Een eerste aanzet tot bevrijding. In deze dienst tillen wij ook kinderen uit ons midden op uit het water: want ook hun geboorte is een wonder en een begin van nieuw leven.
Lezing: Exodus 2,1-10
Overweging: Gerard Swüste
zondag 13 november Het gouden kalf
Wanneer Mozes lang wegblijft wordt het volk ongedurig. Het vraagt Aäron een gouden stierkalf te maken zodat ze een nieuwe god hebben om te aanbidden. Als Mozes vervolgens de berg afdaalt en de menigte rond het kalf ziet dansen, ontsteekt hij in woede en gooit de twee tafels met daarop De Wet te pletter.
Wat beweegt mensen om een afgod te scheppen en wat zijn de afgoden van onze tijd?Lezing: Exodus 31 en 32
Overweging: Colet van der Ven
zondag 20 november Geloven in een geest van erbarmen en vergeving
In deze – voorlopig – laatste lezing uit het verhaal van de Uittocht beleven we het geloof waartoe de Tora ons oproept niet zozeer als roeping of als vertrouwen of als een keuzen voor goed tegen kwaad, maar als een geschenk van erbarmen en vergeving dat ten deel valt aan mensen die met Gods verbond gesjoemeld hebben, die hebben ingeruild voor gouden kalveren.
In de lezing van vandaag wordt geloof tenslotte vergeving: aan anderen en ook aan onszelf. Misschien dat dan ook ons overkomt wat Mozes meemaakte: geloof deed zijn gezicht glanzen, maakt hem mooi, een ander mens.Lezing: Exodus 34
Overweging: Henk Hillenaar
Reactie plaatsen
Reglement
- Alle reacties worden vóór publicatie door de redactie beoordeeld. Wij behouden ons het recht voor reacties te weigeren of in te korten zonder opgaaf van redenen.
- Een inzending mag maximaal 1000 tekens bevatten en moet goed leesbaar zijn.
- Lees andere inzendingen zodat u in uw reactie niet in herhaling vervalt maar nieuwe argumenten geeft. De reactie moet inhoudelijk zijn en iets waardevols toevoegen aan het artikel. Dus bijvoorbeeld geen agressief taalgebruik.
