Doorgaan en doorgeven  
Home > Thema's > Kerk zijn > Liturgie > Doorgaan en doorgeven
Dominicuskerk
15/7/11

Zondagse vieringen in de Dominicuskerk te Amsterdam

Serie september 2011

Doorgaan en doorgeven

In de zomer hebben we stilgestaan bij het thema Zinzoeker. Met als centrale vraag : 'Wat is de zin van het bestaan?' Omdat er nooit een eenduidig antwoord op deze weerbarstige vraag te geven is, blijven we steeds op zoek naar nieuwe antwoorden en vooral naar manieren waarop we zelf die zin kunnen maken. Velen van ons hadden vroeger te weinig bewegingsvrijheid, in eigen milieu en zeker binnen kerken waar voorstellingen, ideeën en regels vastlagen en als vanzelfsprekend werden overgedragen op de nieuwe generatie. In onze tijd daarentegen lijken we het tegendeel mee te maken, ligt er zo weinig vast en is de vrijheid soms zo groot dat de behoefte aan richting en inspiratie groter is dan ooit.

We hebben meer inzicht gekregen in onze eigen geschiedenis en in de geschiedenis van het christendom. Door de eeuwen heen hebben veel gelovigen het vermogen ontwikkeld om te reflecteren en eigen keuzes te maken. In onze dagen hebben we bovendien door alle beschikbare kennis, informatie en reiservaring toegang tot allerlei andere geloofstradities, binnen en buiten het christendom. 'Geloven' betekent niet meer dat iedereen hetzelfde gelooft of zou moeten geloven. Binnen onze kerkmuren alleen al kunnen we spreken van een zeer pluriforme gemeenschap van gelovigen die allemaal op een eigen manier geloven en hun geloof beleven.

Wat maakt dan dat wij, met alle informatie en keuzemogelijkheden die ons ter beschikking staan, ons toch zondags, bijna wekelijks, of af en toe, hier willen verzamelen om te vieren, na te denken, bijeen te zijn?

Over die vraag willen wij graag deze septembermaand, het begin van ons nieuwe seizoen, nadenken: Wie of wat zet ons in beweging, en houdt ons gaande?

zondag 4 september      We zullen doorgaan

Tijdens de eerste dienst van het nieuwe seizoen lezen we opnieuw het Pinksterverhaal en staan we stil bij de elementaire vraag wat het geloof in God en in het Woord van God, voor ons zou kunnen blijven betekenen. Hoe willen wij als Dominicusgemeente ons blijven oefenen in dat geloof en in gemeenschapsvorming?

Overweging: Henk Hillenaar

zondag 11 september    De cirkel en de kern

In alle tradities zoek ik wat mij aanspreekt en vorm ik mijn eigen traditie. Mijn eigen rituelen. À la carte stel ik een eigen spiritueel menu samen. Bricolage in bezieling, zoals in onze tijd een breed aanbod ons allen bereikt. Maar hoe vind ik in die keur aan mogelijkheden mijn weg? En hoe verhoudt al mijn religiositeit zich tot de christelijke overlevering en verhalen? Hebben al deze verschillende vormen samen een bepaalde richting? Waar spitst het gesprek zich toe en dienen zich de vragen aan? Hoe zoek ik mijn weg?

Overweging: Juut Meijer
Lezing: 1 Corinthe 1, 10‑29

zondag 18 september    Wij spreken ons uit

Vandaag is het 12-jarigen viering. Een traditie in de Dominicus. Jonge mensen, nog kind of al bijna niet meer? Jonge Dominicusgangers die er voor kiezen om het podium te beklimmen en zich uit te spreken. Ik mag er bij horen. Ik wil erbij horen. En ik mag mijzelf zijn.

In de voorbereiding hebben wij met elkaar gesproken over zelfstandig worden en keuzes maken. Het is niet altijd gemakkelijk om te bepalen wat goed is of fout. Het is soms lastig te bedenken waar je op terug kunt vallen als je het moeilijk hebt. De monniken in Huissen vallen terug op hun roeping, op God of de Stilte in henzelf. Geborgenheid zoeken in jezelf? Dat is wat Anne Frank deed door middel van haar dagboek. In Handelingen 2, 38‑42 deden grote mensen dat door zich te laten dopen.

Jezus sprak als 12-jarige in de tempel. Wij spreken vandaag onszelf uit, over verhalen die ons boeien en over wat maakt dat wij onszelf zijn. Niet ingewikkeld filosofisch, maar gewoon door te doen wat wij belangrijk vinden. Daarmee willen we doorgaan en dat willen we doorgeven.

Overweging: Alle van Steenis

zondag 25 september    De tenten bij elkaar opslaan

Abraham wordt geroepen om zijn land en familie te verlaten en op weg te gaan naar het land dat de Eeuwige hem beloofde voor zijn nakomelingen. Hij gaat, slaat zijn tent op en bouwt een altaar voor de Eeuwige. Vandaag een dienst over hoe we zelf kunnen doorgaan en doorgeven aan komende generaties. Kunnen wij toekomst zijn voor volgende generaties?

Overweging: Claartje Kruijff
Lezing: Genesis 12, 1‑9


Reactie plaatsen

Reglement

  • Alle reacties worden vóór publicatie door de redactie beoordeeld. Wij behouden ons het recht voor reacties te weigeren of in te korten zonder opgaaf van redenen.
  • Een inzending mag maximaal 1000 tekens bevatten en moet goed leesbaar zijn.
  • Lees andere inzendingen zodat u in uw reactie niet in herhaling vervalt maar nieuwe argumenten geeft. De reactie moet inhoudelijk zijn en iets waardevols toevoegen aan het artikel. Dus bijvoorbeeld geen agressief taalgebruik.
Naam  
E-mailadres  
Plaats  
Uw reactie  
Gebruik maximaal 1000 tekens. U hebt nog 1000 tekens tekens.
Captcha  
   

Terug naar "Liturgie" | Naar boven

Disclaimer
EnglishDeutschFrancaisEspanol