6/1/09
Lucas, een reisverhaal
‘Ik wil het altijd weer:
wonen in een dik huis,
mij warmen aan heilig vuur.
Maar ik sta op open land,
geen mens of dier om mij heen,
de wind van het licht in de rug.
Ik wil niet terug’.(Hans Andreus)
Een nieuw jaar beginnen is zoiets als het aanvaarden van een reis. Het maakt onrustig. Je weet: de tijd verstrijkt, maar ook strekt zich een nieuwe ruimte uit.
Tussen alle vastigheid is er ook de weg die openligt en zoek je nieuwe bestemmingen. Je bedenkt welke plaatsen je onderweg aan wilt doen of je gaat op de ‘bonnefooi’. Je gaat op jezelf of met anderen. En ook het pakken van je koffer vereist aandacht: wat neem je mee? Wat kun je maar beter achterlaten?
Dit jaar beginnen we met een serie over het evangelie van Lucas.
Lucas beschrijft net als de andere evangelisten het leven van Jezus, maar giet zijn verhaal in de vorm van een bijzonder reisverslag: de ‘gezalfde’ die een opmerkelijke gang maakt.
Vanuit de tempel in Jeruzalem is er eerst het afreizen naar het land buiten de stad, Galilea en Samaria. Om van daaruit later weer terug te reizen naar Jeruzalem en tenslotte de ‘weg’ te vervolgen naar Rome tot aan ‘de randen van de aarde’.
Het mag duidelijk zijn: niet alleen Israel is doel van het goddelijk handelen. En tegelijk zijn de grenzen die hier doorbroken worden niet alleen geografische, maar even zo vele doorbrekingen van vaste patronen en machtssystemen. Van de religieuze niet minder dan van de politieke macht. En alsof het al onze verbeelding te boven moet gaan, zijn er de wonderbaarlijke verhalen van wonderen en genezing.
Waarom krijgt dit boek dat zoveel overeenkomsten met de andere evangeliën heeft, deze aparte vorm en heten christenen bij Lucas ‘mensen van de weg’?
Een koninkrijksroute die ons langs veel onverwachte wendingen leidt en dikwijls door de diepte, om onszelf terug te vinden op: ‘open land’.
Een koninkrijk dat zich niet vestigt in het centrum van rijkdom, gezag en heersende opinies, maar juist aan de ‘kleinen’ gebeurt. Juist daar worden op vaak wonderlijke wijze de ogen geopend en ‘geschiedt’ wat niemand verwacht.
Een bevrijdende weg, waar wie het denkt te weten vaak ‘versteld’ staat en tussen de bedrijven door ook de ‘Schriften’ opnieuw gaan spreken.
Altijd onze verbeelding te boven.
zondag 4 januari: Oud en Nieuw ‘compleet’
Simeon en Anna zijn twee oude mensen, die helemaal aan het einde van hun leven een nieuw begin zien. Bevrijding en redding. Dat uitzicht helpt ze het oude los te laten en in vertrouwen verder te gaan.
Een licht dat verder straalt dan de grenzen van Israel, maar haar wel tot eer strekt.
“Laat mij nu maar gaan”, zingt Simeon.
Door de straten van Jeruzalem roept Anna: “Hulde aan de Eeuwige”.Lezing: Lucas 2, 41-52
Voorganger: Juut Meijer
zondag 11 januari: Twaalfjarige Jezus in de tempel
“Kind wat heb je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar je gezocht.”
Maar hij zei tegen hen: “Waarom hebt u naar me gezocht? Wist u niet dat ik in het huis van mijn Vader moest zijn?”
De 12 jarige Jezus besluit, buiten zijn ouders om, alleen in Jeruzalem achter te blijven en naar de tempel te gaan. Waar is de jongen naar op zoek gegaan? Wat heeft hem doen achterblijven?
Over verlangen naar oorspronkelijkheid. Durven uit het vertrouwde te breken. Vertrouwen in het onbekende en in elkaar. Kunnen we met elkaar verbonden blijven en toch vrij zijn?Lezing: Lucas 2, 41-52
Voorganger: Claartje Kruijff
zondag 18 januari: In de synagoge van Nazareth
Zolang we zeggen wat iedereen ook zelf al dacht, zullen we veel bijval ondervinden. Dat wordt anders wanneer we tegendraadse meningen verkondigen, die voor jezelf toch echt van waarde en in zoverre ook 'waar' zijn. Zoiets overkomt Jezus als hij in Nazaret in de synagoge preekt. Eerst wordt hij luidruchtig geprezen, daarna bijna in de afgrond geduwd. Maar 'hij reist verder'. Het is een intrigerend stukje evangelie over dat wat verder reikt dan 'het gewone'.
Lezing: Lucas 4:14-30.
Voorganger: Niek Schuman
zondag 25 januari: Lazarus en de hemel
Houdt de levensreis dan nooit op? De rijke man moet na zijn dood nog een heleboel leren en krijgt het zwaar te verduren. In tegenstelling tot de arme Lazarus die in de hemel getroost wordt voor zijn moeizame leven op aarde.
De vraag is aan de orde wat ons onze levenskoers doet wijzigen. Wanneer gooien we/de wereldleiders/jijzelf het roer om?Lezing; Lucas 16, 19-31
Voorganger: Mirjam Wolthuis
zondag 1 februari: Hindernissen op de weg
Een verrassende uitnodiging, maar ja.... Wie meedoet is niet overal welkom en het vraagt om je plek te verlaten. Weggaan uit het veilige nest met het vooruitzicht van een dakloos en thuisloos bestaan. Want voorlopig gaat het om reizen en zwerven naar een komende horizon. En ook dit kan leiden tot een mooi idee en een goed gevoel. Wie durft een stap te zetten? Ja, maar eerst nog dit... afscheid nemen, het verleden begraven. Wat houdt veel ons tegen, als het teken om te gaan gehoord wordt!
Lezing: Lucas 9, 51-62
Voorganger: André Wesche
zondag 8 februari: Mijn moeder en mijn broers
Aan het slot van een parabel over het ‘horen van het woord van God’, scherpt Jezus zijn leerlingen in dat een goede luisterhouding vereist is om het geheim van het Koninkrijk te leren kennen. Ook zijn eigen moeder en broers dienen dat te beseffen. Familieziek kunnen we Jezus niet noemen; maar wie met hem meereist, gaat langs die weg vanzelf tot zijn verwanten behoren.
Lezing: Lucas 8, 16-21
Voorganger: Pieter van Hoof
zondag 15 februari: Het dochtertje van Jaïrus
Het verhaal van de genezing van het dochtertje van Jaïrus ontroert door zijn eenvoud en directheid. Jezus doorbreekt hier de ultieme grens: die tussen leven en dood. Maar wat betekent zo'n wonderverhaal voor ons, kunnen wij uit de voeten met zo'n onmogelijke genezing? Misschien helpt het als we het lezen als onderdeel van het grote reisverhaal van Lucas, een verhaal waarin Jezus niet de enige is die op weg is....
Lezing: Lucas 8, 40-56
Voorganger: Bettine Siertsema
zondag 22 februari, een dienst rond psalm 146
Overweging: Jan Nieuwenhuis
Reactie plaatsen
Reglement
- Alle reacties worden vóór publicatie door de redactie beoordeeld. Wij behouden ons het recht voor reacties te weigeren of in te korten zonder opgaaf van redenen.
- Een inzending mag maximaal 1000 tekens bevatten en moet goed leesbaar zijn.
- Lees andere inzendingen zodat u in uw reactie niet in herhaling vervalt maar nieuwe argumenten geeft. De reactie moet inhoudelijk zijn en iets waardevols toevoegen aan het artikel. Dus bijvoorbeeld geen agressief taalgebruik.
