16/11/07
Overpeinzingen bij de brochure Kerk en ambt
De dominicaanse familie heeft de moed gehad om te gaan staan voor wat haar ter harte gaat en zij nodigt iedereen uit om na te denken over kerk en ambt en met elkaar in gesprek te gaan. De VPW neemt die uitnodiging aan, maar wij beginnen niet met een inhoudelijk reactie op de boodschap van de dominicaanse familie. De reactie van de bisschoppen en alles wat daarop volgde tot op deze dag maakt pijnlijk zichtbaar wat er aan de hand is in onze kerk.
Er heerst een ijzingwekkend stilzwijgen rond de vragen van kerk en ambt.
Er zijn beelden over en weer, ingenomen stellingen.
Er is geen gesprek, geen ontmoeting.
Het niet kunnen spreken verontrust ons.
Want dat is wat wij, werkers in het veld, willen:
Laten wij met elkaar in gesprek gaan,
laten de partijen elkaar ontmoeten.
We hebben immers veel met elkaar te delen,
omdat bijna niets meer gaat zoals het vroeger was.
Of we nu progressief of conservatief zijn,
we lijden allen verlies,
we zitten allen in hetzelfde schuitje.
Wij willen een plaats waar alle partijen samenkomen,
een plek waar niemands stem in de wind verwaait.
Wij vragen aan de bisschoppen om in die ontmoeting te gaan staan,
om dat gesprek te organiseren,
dat is immers hun taak.
En als zij het aan ons vragen, dan doen wij het,
en willen wij hen erbij helpen.
Dat is een uitnodiging om gezamenlijk in de stilte te gaan staan,
om het stilzwijgen te doorbreken,
zodat ontmoeting en delen mogelijk wordt.
Er is veel beweging in onze kerk.
En daar zit veel verlies tussen.
Zie de brief van een groot aantal religieuze ordes en congregaties,
die in september jl. aan allen in onze kerk is toegezonden.
Zij lijden verlies,
en boren tegelijkertijd een spirituele kracht aan
om dat verlies om te zetten in kracht naar de toekomst.
Waar de Geest wordt gekerkerd,
waar gemeenschap ontbreekt,
leggen religieuzen getuigenis af
van de verrijzenis,
roepen zij op verbroken verbindingen te herstellen.
We zitten midden in een rouwproces.
Daar zit alles in: verzet, kramp, komt het ooit nog goed?,
onzekerheid, onveiligheid, wanhoop, verdriet.
Deze waaier van houdingen en emoties leidt tot verschillende posities,
oppositie, een hoop gekrakeel, en tot de verstikkende deken van stilzwijgen.
Laten we dus beginnen met erkennen dat het zo is.
De rouw erkennen, verdriet onder ogen zien,
afscheid nemen, loslaten.
Dat doet zeer.
Maar als wij daar doorheen gaan
ontdekken we opnieuw waar onze bronnen zijn.
We zullen ontdekken dat ook hier God met ons meegaat.
We kunnen het erop wagen,
want God is ons allang vooruit.
Hij is al veel verder.
Waar we de moed hebben los te laten,
kunnen we elkaar opnieuw vinden.
Ontdekken: daar was het om te doen.
Oude woorden krijgen een nieuwe klank.
Traditie kan opnieuw oplichten.
Verstofte taal kan sprankelen.
Ingenomen stellingen verlaten.
Ontmoeting kan het bloed doen gaan stromen,
zaken in beweging zetten.
Laten we samen maar eens in de levende geloofswerkelijkheid gaan staan,
op de bodem van ons gezamenlijk geloof dat altijd in beweging is.
Dan zullen we zien wat de theologische stellingnamen waard zijn.
Als we Louis Althusser mogen geloven,
dan zijn zuivere tegenstellingen slechts gedachteconstructies,
die als zodanig niet in de levende werkelijkheid voorkomen.
Bij elke tegenstelling ligt er al iets
van het een in het ander besloten.
Ontmoeting kan iets nieuws doen ontstaan.
Wat let ons deze weg te gaan?
Nico Bulter
Drs. Nico Bulter, beleidsmedewerker van de Vereniging van Pastoraal Werkenden in Nederland, sprak namens deze VPW bovenstaande overpeinzingen uit op het Symposium over Kerk en ambt, Dominicuskerk, Amsterdam, 10 november 2007.
Reactie plaatsen
Reglement
- Alle reacties worden vóór publicatie door de redactie beoordeeld. Wij behouden ons het recht voor reacties te weigeren of in te korten zonder opgaaf van redenen.
- Een inzending mag maximaal 1000 tekens bevatten en moet goed leesbaar zijn.
- Lees andere inzendingen zodat u in uw reactie niet in herhaling vervalt maar nieuwe argumenten geeft. De reactie moet inhoudelijk zijn en iets waardevols toevoegen aan het artikel. Dus bijvoorbeeld geen agressief taalgebruik.
