16/11/07
De laatste augustijn van de Boskapel
Is het leuk om de laatste augustijn van de Boskapel te zijn?
Nee, het is niet leuk te moeten constateren dat wij geen opvolgers meer hebben voor een plek die door de inzet van meerdere medebroeders is uitgegroeid tot een levendig liturgisch centrum.
Is het ook erg?
Erg zou het zijn als met het verdwijnen van de augustijnen ook hun kapel als een huis voor velen zou ophouden te bestaan. Maar kijk: naarmate het aantal augustijnen afnam, nam het aantal gelovigen toe, dat zich op grond van interesse beschikbaar stelde om een actieve bijdrage te leveren aan liturgie, diakonie en vorming.
Ondertussen werd ook de augustijnse spiritualiteit herontdekt. Augustinus die eeuwenlang bekend stond om zijn dogmatiek, kwam opnieuw in de belangstelling om zijn open en wijze houding van waaruit hij kerk en samenleving richting wees. Het augustijnse accent van de kerk-als-gemeenschap waarin broederschap-zusterschap-vriendschap centraal staat, gaf ons inspiratie om aan een geloofsgemeenschap te werken die ook zonder professionele augustijnen kan doorgaan. Zoals Augustinus het liefst bij de gelovigen wil horen en het pastorschap ziet als een dienst aan het geloof van anderen, zo ligt het accent van de vieringen in de Boskapel ook op de gemeenschap. Het is de gemeenschap die viert. Sommigen onder ons hebben het charisma om een deeltaak als voorganger op zich te nemen. Ze zijn geschoold door studie en praktijk, ze zijn van nature geschikt. Door hen steeds meer te laten meedoen, vormt de Boskapel langzaam maar zeker haar eigen voorgangerteam. Ik hoop dat één van hen mij kan opvolgen als leider, als pastor van de gemeenschap en dat hij of zij dan ook als zodanig benoemd wordt door de augustijnen. Gaan we daarmee de kerkorde te buiten?
Daar waar de officiële kerk door haar hiërarchische structuur strak en star reageert op bepaalde tijdsontwikkelingen, zie je dat religieuzen met hun accent op broeder-/zusterschap vaak zoeken of er onder en achter die ontwikkelingen bepaalde bedoelingen verborgen zitten…, of God er iets mee voor heeft. Zo hebben zij onlangs in een gezamenlijke brief aan onze bisschoppen hun bezorgdheid uitgesproken over het kille klimaat in de Nederlandse kerkprovincie en ook daarbuiten. In verband met ons onderwerp pik ik er één onderwerp uit: het priestertekort. Zich bezinnend op dat tekort én op de groeiende betrokkenheid van de gelovigen, vragen zij zich af of God niet aan de priesterkerk vraagt plaats te maken voor een andere vorm van kerk waarin de gelovige gemeenschap zichzelf draagt, daarbij gesteund en geholpen door ambtsdragers. Zijn zowel het afnemend priesterbestand als de groeiende lekenverantwoordelijkheid geen tekenen van de tijd? De religieuzen menen van wel en nemen het daarom op voor die gelovigen die door hun actieve inzet naar de marge worden verwezen. En ze doen dat juist om hen in het centrum te houden!
Waar heb ik deze geluiden méér gehoord de laatste tijd? Natuurlijk, ze klinken ook op uit het boekje van de dominicanen: Kerk & Ambt! Twee documenten die hun bezorgdheid uitspreken over de verstarring van de officiële kerk. En die officiële kerk zwijgt, want, troost je dominicanen: ook je collega-religieuzen hebben officieel nog niks van onze bisschoppen mogen vernemen.
Maar als in één maand tijd twee serieuze documenten verschijnen die onafhankelijk van elkaar dezelfde zorgpunten aangeven, dan hangt er iets in de lucht. Wordt het niet eens tijd dat er vanuit de basis een Nederlands Pastoraal Concilie bij elkaar wordt geroepen voor Gods volk onderweg?
Joost Koopmans, osa
Pastor Joost Koopmans, augustijn verbonden aan de Boskapel te Nijmegen, sprak bovenstaande visie uit op het Symposium over Kerk en ambt, Dominicuskerk, Amsterdam, 10 november 2007.
Reactie plaatsen
Reglement
- Alle reacties worden vóór publicatie door de redactie beoordeeld. Wij behouden ons het recht voor reacties te weigeren of in te korten zonder opgaaf van redenen.
- Een inzending mag maximaal 1000 tekens bevatten en moet goed leesbaar zijn.
- Lees andere inzendingen zodat u in uw reactie niet in herhaling vervalt maar nieuwe argumenten geeft. De reactie moet inhoudelijk zijn en iets waardevols toevoegen aan het artikel. Dus bijvoorbeeld geen agressief taalgebruik.
