3/11/09
Theo van Gogh en het standbeeld voor vrijheid van meningsuiting
We hebben ons weer mooi laten beetnemen door de vrienden van Theo van Gogh. Toen Theo op barbaarse wijze werd vermoord werd hij al snel icoon van de vrije meningsuiting. Hij kreeg een standbeeld en iedereen was het altijd al roerend met hem eens geweest. Weinigen durfden hier twee zaken te scheiden: de moord die geen enkele vergoelijking verdraagt; en de volstrekt onacceptabele wijze waarop Theo van Gogh zijn vuilspuiterij telkens weer in alle media kon ventileren. Nederland had sterk behoefte aan "iemand die het maar eens durfde te zeggen, blijkbaar". Media gingen gretig in op elke hype. Ik zie dat anders, toen en nu nog. Theo van Gogh was een bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting, want het was voor mij duidelijk dat dit zo niet kon en niet mocht.
Maar nu de vrienden van Van Gogh, die na jaren ontwaakt lijken te zijn. Wat zien we nu in Vrij Nederland en in de documentaire over Van Gogh? Kwalificaties als ziekelijk en kwaadaardig worden niet geschuwd, zelfs niet door vrienden die hem na stonden. Een psychiatrische term als schizofrenie, ja zelfs een Gille de La Tourettesyndroom wordt grif als oorzaak voor zijn onbedwingbare lust om mensen te kwetsen aangenomen. Had dat gezegd toen hij net was vermoord! Of liever nog: had dat daarvóór gezegd, dan had hij misschien nog geleefd. Niet om rekening te houden met abjecte geweldplegers als Mohammed B., die zelf een gevaar zijn voor de democratie, maar om de vrijheid van meningsuiting in Nederland te redden, was het wenselijk geweest als Theo de mond was gesnoerd... door zijn vrienden.
Dat was pas echte vriendschap geweest, een monument voor de vrijheid van meningsuiting.
Marcel Poorthuis
Dr. Marcel Poorthuis is Coördinator Relatie Jodendom Christendom aan de Faculteit Katholieke Theologie te Utrecht (Universiteit van Tilburg), maar als commentator van deze website geeft hij ook graag zijn mening over andere zaken die hij belangrijk acht, waarvoor de redactie hem even graag het podium geeft.
Reacties
Vuilspuiterij? ik kan niet zeggen dat ik van Goghs uitingen in de media echt gevolgd heb, maar wat mij bijblijft is een serie interviews die hij voor AT5 heeft gedaan en waarin hij naar voren kwam als een nadenkend en empatisch man. Dat zijn vrienden niet schromen te praten over zijn onaangename kanten vind ik een compliment voor hem. Waarom ze die niet gelijk in de begrafenisrede verwerkt hebben? Ik was er niet bij, misschien hebben ze dat wel degelijk gedaan. Eerlijk vind ik verwijten van de orde van 'waarom kom je daar nu pas mee, waarom heb je dat toen niet gezegd' meer in de sfeer van een familiale ruzie thuishoren dan in een serieus forum.
Zou Theo van Gogh werkelijk zijn mond hebben gehouden op aanraden van zijn vrienden? Op basis van het weinige dat ik van hem weet zou ik zeggen: onwaarschijnlijk. Ik denk wel dat hij, zoals de meeste mensen, met het klimmen der jaren milder en wijzer was geworden, misschien spijt had gekregen van bepaade uitlatingen. We zullen het nooit weten.
Elise van Looij - Amsterdam
Reactie plaatsen
Reglement
- Alle reacties worden vóór publicatie door de redactie beoordeeld. Wij behouden ons het recht voor reacties te weigeren of in te korten zonder opgaaf van redenen.
- Een inzending mag maximaal 1000 tekens bevatten en moet goed leesbaar zijn.
- Lees andere inzendingen zodat u in uw reactie niet in herhaling vervalt maar nieuwe argumenten geeft. De reactie moet inhoudelijk zijn en iets waardevols toevoegen aan het artikel. Dus bijvoorbeeld geen agressief taalgebruik.
